1929-2014:Μια αναδρομή για το ασφαλιστικό.

1929-2014. Ογδόντα πέντε (85) χρόνια πέρασαν για να έρθει το ΔΝΤ και να μας πει το αυτονόητο. «Αν δεν ληφθούν εξοντωτικά μέτρα, το ασφαλιστικό σύστημα θα καταρρεύσει.»

Κανείς από τους κυβερνώντες αυτής της χώρας δεν δικαιούται να επικαλείται άγνοια γιατί το πρόβλημα ήταν γνωστό παραπάνω από 50 χρόνια , ενώ οι αναλογιστικές μελέτες Σπράου (1997) και Τήνιου (2001) είχαν προβλέψει το τι πρόκειται να γίνει.

Η «ΕΡΓΑΣΙΑ», ξεσκονίζοντας το αρχείο της , αποφάσισε να παραθέσει στους αρμόδιους υπουργούς κάποια στοιχεία από το 1929 μέχρι και σήμερα, προκειμένου να δείξει ότι το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης και κυρίως των επικουρικών ταμείων υπήρχε από παλιά.

• Στις 7.4.1929 ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος για πρώτη φορά έριχνε την ιδέα δημιουργίας ενός εθνικού συστήματος ασφαλιστικής προστασίας με την ίδρυση και λειτουργία ενός βασικού φορέα ασφάλισης.
• 1946.Την ασφαλιστική κατάσταση στο τομέα της επικουρικής ασφάλισης διαπίστωσε κατά τρόπο πλήρη και αντικειμενικό για πρώτη φορά μελέτη του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
• Το 1949 οι εμπειρογνώμονες του ΔΟΕ θεώρησαν ότι οι υφιστάμενοι οργανισμοί αποτελούν ένα «περίπλοκο σύμπλεγμα» μη στηριζόμενο σε γενικές αρχές.
• Το 1959, η πρώτη επιτροπή που συστάθηκε στο Υπουργείο Συντονισμού , είχε επισημάνει το μεγάλο πρόβλημα του ασφαλιστικού συστήματος και την ανάγκη λήψης άμεσων μέτρων.(Το 1951 εφαρμόστηκε ο θεσμός της κοινωνικής ασφάλισης με τον νόμο 1846/51)
• Το 1997 η Κυβέρνηση Σημίτη ανέθεσε στην επιτροπή Σπράου να προσεγγίσει λύσεις στα προβλήματα του συστήματος, μέσα από το πρίσμα των προβλέψεων για τη μείωση του νεαρού σε ηλικία πληθυσμού στην Ελλάδα κατά 25% μέχρι το 2015. Η έκθεση Σπράου πρότεινε την αύξηση των εισφορών των ασφαλισμένων και των εργοδοτών ή εναλλακτικά τη θεσμοθέτηση νέων πόρων για την οικονομική ενίσχυση του συστήματος, χωρίς όμως να περιγράφει στοιχειωδώς ποιοι θα μπορούσαν να είναι αυτοί οι πόροι. Πρότεινε ακόμη την καθολική μείωση των μέσων συντάξεων, τον περιορισμό των συντάξεων αναπηρίας, την επιμήκυνση του εργασιακού βίου, τη σταδιακή κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, τη σταδιακή εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών και ως ύστατο μέτρο τη γενική αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Ζητήματα οργάνωσης των ταμείων, όπως οι ενοποιήσεις, δεν είχαν απασχολήσει τους "σοφούς" της επιτροπής Σπράου.

2001-2014: Οι μελέτες και τα νομοσχέδια για το πώς θα πρέπει να διαμορφωθεί η ασφαλιστική μεταρρύθμιση συνεχίζονται , αναδεικνύοντας για μια ακόμη φορά, το πρόβλημα του ασφαλιστικού και την ανάγκη για άμεση λήψη.

Ωστόσο για μια ακόμη δεν προχώρησαν αμέσως σε ουσιαστικές αλλαγές, παρά μόνο στην «καθιέρωση» της αύξησης των ορίων ηλικίας.

• Το 2001 η κυβέρνηση Σημίτη ανέθεσε στον εξωκοινοβουλευτικό υπουργό Εργασίας Τάσο Γιαννίτση να προωθήσει ένα "μεγάλο" ασφαλιστικό νομοσχέδιο στη βάση της έκθεσης Σπράου. Τον Απρίλιο του ίδιου έτους ο κ. Γιαννίτσης έδωσε στη δημοσιότητα το πόρισμα του αναλογιστικού οίκου Government Actuary's για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού. Οι Βρετανοί πρότειναν την κατάργηση όλων των ευεργετικών διατάξεων για τις πρόωρες συντάξεις, την κατάργηση της 35ετίας και την καθιέρωση της 40ετίας, την κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών, τη μείωση των συντάξεων, τη δημιουργία νέων ταμείων, την εγγύηση των κατώτατων συντάξεων, το συνδυασμό αναδιανεμητικού και κεφαλαιοποιητικού συστήματος και τη δημιουργία προϋποθέσεων, ώστε να αναπτυχθεί ο τρίτος, ιδιωτικός, πυλώνας του συστήματος. Ο κ. Γιαννίτσης και οι βρετανοί συνεργάτες του δεν πήραν υπόψη τους πολύ σημαντικές παραμέτρους: τη μεγάλη εισφοροδιαφυγή, την απασχόληση και την ανεργία, κυρίως όμως τις αντιδράσεις των συνδικάτων.
  
• 1992 ΝΟΜΟΣ: ΣΙΟΥΦΑ:Με το νόμο 2084/92 γίνεται η μεγάλη αρχή. Αυξάνονται οι ασφαλιστικές εισφορές, ο χρόνος ασφάλισης και τα όρια ηλικίας για όλους τους ασφαλισμένους.
  
• 2001 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑΝΝΙΤΣΗ:Με το νομοσχέδιο αυτό και σε συνέχεια του προηγούμενου νόμου, γίνεται προσπάθεια να καταργηθούν όλα τα δικαιωμάτων των παλαιών ασφαλισμένων και να εξομοιωθούν με αυτά των νέων μετά το 1993.
  

Και συνεχίζονται οι νόμοι του Ρέππα, Πετραλλιά, Λοβέρδου. Και οι τρεις κύριο συστατικό τους, η αύξηση των ορίων ηλικίας, η δημιουργία ενός ταμείου, καθώς και η δημιουργία επαγγελματικών ταμείων.

Και έτσι φτάσαμε στο στο 2014, όπου η αντίστροφη μέτρηση για τις επώδυνες πλέον αλλαγές στο ασφαλιστικό έχουν αρχίσει, καθώς σε λίγες εβδομάδες χιλιάδες ασφαλισμένοι ειδικότερα εκείνοι που πρόκειται να βγουν στην σύνταξη τα επόμενα χρόνια, δεν γνωρίζουν τι ποσό πρόκειται να λάβουν.

Και αυτό γιατί αν και ο νόμος Λοβέρδου-Κουτρουμάνη προβλέπει την καθιέρωση του βασικού ποσού των 360 ευρώ και της αναλογικής σύνταξης, υπάρχουν και κάποιες «κρυφές» παρεμβάσεις που θα θίξουν τον υπολογισμό των συντάξεων και για τα χρόνια ασφάλισης ως το 2010(μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι δεν πρόκειται να θιχτούν).

Και σαν να μην έφτανε αυτό, έρχονται και νέες μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις , εάν οι αναλογιστικές μελέτες δείξουν ελλείμματα στα ταμεία.

Η ουσία του νέου συστήματος είναι πως η σύνταξη που θα πάρουν όσοι φύγουν από το 2015 και μετά, διαμορφώνεται ήδη με βάση τις μειωμένες αποδοχές στις περισσότερες περιπτώσεις που παίρνουν οι εργαζόμενοι από το 2011 και μετά. Και όλα αυτά γιατί αν οι κυβερνώντες είχαν προχωρήσει σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις δεν θα είχε δημιουργηθεί η ανασφάλεια σε χιλιάδες ασφαλισμένους για το πόσο θα κυμαίνετε το ποσό που θα λάβουν και για τους νέους ασφαλισμένους αν θα βγούν στην σύνταξη στα 65 ή στα 70.



 

ΠΙΝΑΚΑΣ (Ιστορική αναδρομή)

1836	ασφάλιση εργαζομένων στη ναυτιλία
1851	αξιωματικοί του στρατού και του ναυτικού
1855	δάσκαλοι
1861	ΝΑΤ
1861	δημόσιοι υπάλληλοι
1867	εργαζόμενοι στην Εθνική Τράπεζα
1882	μεταλλωρύχοι
1907-08	σιδηροδρομικοί
1922	υποχρεωτική ασφάλιση ιδιωτικών υπαλλήλων
1923-25	αρτεργατών, καπνεργατών, λιμενεργατών, τυπογράφων
1928-32	ΤΣΑΥ, Ταμείο Νομικών, ΤΣΑ,
1934	ΙΚΑ και τροποποίηση του το 1937
1934	ΤΕΒΕ, ΤΣΜΕΔΕ, Εργατών Τύπου
1961	ΟΓΑ