ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 2014 – «ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ»

Καλή …χρονιά με μια αναφορά στο «νέο ασφαλιστικό», κυρίως στο ν. 3863/10 Λοβέρδου – Κουτρουμάνη – ευχήθηκε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία.

«Το «νέο ασφαλιστικό» είναι έτσι δομημένο ώστε με την παρούσα αγορά εργασίας να μη δίνει πλήρεις συντάξεις. Οι εργαζόμενοι είναι αδύνατο να εξασφαλίσουν τις προϋποθέσεις για τις μειωμένες συντάξεις που προβλέπουν οι νέοι νόμοι, αφού είναι αδύνατο για την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων να διασφαλίσει 40 έτη πλήρους ασφάλισης, ιδιαίτερα σε ένα περιβάλλον χαμηλής ανάπτυξης και υψηλής ανεργίας και με δεδομένο ότι πριν από την κρίση του 2009 ο μέσος όρος ασφάλισης στην Ελλάδα φτάνει μόλις τα 20 έτη.»

«Τα βασικά αποτελέσματα του νέου μοντέλου κοινωνικής προστασίας (μοντέλο 3 πυλώνων) είναι :

*Κατάργηση της δημόσιου χαρακτήρα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης μέσω του περιορισμού εγγύησης του κράτους στη βασική σύνταξη, την κατάργηση της τριμερούς χρηματοδότησης και την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης.

*Δραστικός περιορισμός του κοινωνικού χαρακτήρα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης σε μία βασική σύνταξη φτώχειας και ατομική αποταμίευση.

*Μετατροπή ενός συστήματος βασισμένου στην αλληλεγγύη των γενεών σε ένα νεοφιλελεύθερο μοντέλο σύγκρουσης των γενεών και ενοχοποίησης των ηλικιωμένων.

*Εισαγωγή της ''βασικής'' σύνταξης των 360 ευρώ (η συζήτηση για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα τείνει προς το ίδιο όριο) που δεν αποτελεί ύστατο δίχτυ ασφαλείας αλλά στρατηγικό στόχο ενός μοντέλου κοινωνικής προστασίας που θα ασχολείται μόνο με την ακραία φτώχεια και όσο θα ασχολείται με αυτήν, θα την διευρύνει. Τα σχέδια της ασφαλιστικής βιομηχανίας ταιριάζουν εξαιρετικά με το στόχο αυτό.

*Υπολογισμό συντάξιμου μισθού σε όλο τον εργασιακό βίο που καθιστά τη σύνταξη από αναπλήρωση μισθού «εξόδου» σε συσσώρευση αποταμιεύσεων από την εργασία.

*Μακροπρόθεσμος δημοσιονομικός περιορισμός των συνταξιοδοτικών δαπανών, ώστε να αυξηθούν μόνο κατά 2,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2060, ενώ οι συνταξιούχοι θα έχουν αυξηθεί 70%.»

«Ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται για ένα αναδιανεμητικό Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και όχι ένα μοντέλο ατομικών κουμπαράδων αποκλεισμού και εξαθλίωσης. Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο των 3 πυλώνων που προωθείται από την Τρόικα και την κυβέρνηση βασίζεται σε ελάχιστες εγγυημένες συντάξεις για τις μάζες και ατομικούς (ιδιωτικούς και δημόσιους) κουμπαράδες ως συμπλήρωμα για τους λίγους που θα καταφέρουν να έχουν υψηλά εισοδήματα.»

«Ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται να καταργήσει άμεσα το νέο τρόπο υπολογισμού των συντάξεων από 1/1/2015.»

Αναφορά στις «βασικές αρχές οργάνωσης και λειτουργίας» του ΣΚΑ :

«Στα πλαίσια της ανάγκης για κοινή και ενιαία συνδικαλιστική και εργατική έκφραση βασικός κανόνας για την ενοποίηση ασφαλιστικών ταμείων πρέπει να είναι η συνάφεια της εργασιακής σχέσης των ασφαλισμένων αλλά και η ουσιαστική συμμετοχή τους στην διαδικασία. Επομένως, ο στόχος για 3 ενοποιημένα ασφαλιστικά ταμεία, ενός ενιαίου ασφαλιστικού ταμείου για όλους τους μισθωτούς, ενός για τους ελεύθερους επαγγελματίες και ενός για τους αγρότες πρέπει να σχεδιαστεί με προσοχή. Η δομή και η οργάνωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης οφείλει να διέπεται από τα βασικά χαρακτηριστικά της κοινωνικής ασφάλισης που διεκδικούμε και ταυτόχρονα να τα εξυπηρετεί.

Η διαδικασία και το αποτέλεσμα της οργανωτικής και ασφαλιστικής ενοποίησης που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται σε αντιδιαστολή με την επιχειρούμενη και εν εξελίξει ενοποίηση που ξεκίνησε το 2008 και ολοκληρώνεται βίαια από το 2010 σε σύνταξη και περίθαλψη.

Αγωνιζόμαστε για την πλήρη και ουσιαστική ενοποίηση των επιμέρους ασφαλιστικών καθεστώτων προς όφελος του συνόλου των ασφαλισμένων. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για ενοποίηση Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης είναι στον αντίποδα της ψευδο-ενοποίησης Πετραλιά, του ΕΟΠΥΥ και του ΕΤΕΑ υπό την έννοια ότι προωθείται :

·       για να εγγυηθεί την οικονομική βιωσιμότητα των Ταμείων και όχι για να επιταχύνει την χρεωκοπία τους,

·       για να ενισχύσει την αναδιανομή μεταξύ των ασφαλισμένων και όχι για να εξατομικεύσει την κοινωνική προστασία,

·       χωρίς αιφνιδιασμούς, με πρόβλεψη ικανών μεταβατικών περιόδων και επιδιώκοντας τη συναίνεση και τη δημοκρατική συμμετοχή των ενοποιούμενων φορέων.»

Αναφορά στην αδιέξοδη πολιτική των συνεχών περικοπών :

«Οι αλλεπάλληλες και βίαιες περικοπές των παροχών δεν ωφέλησαν ούτε για λίγους μήνες το ασφαλιστικό μας σύστημα, αντίθετα απαξιώνοντας την εμπιστοσύνη των πολιτών στη δημόσια ασφάλιση, ενισχύουν την ύφεση καθώς και την εισφοροδιαφυγή. Η πολιτική λιτότητας επιφέρει περισσότερη λιτότητα και καθόλου νοικοκύρεμα. Τα συνεχόμενα ασφαλιστικά νομοθετήματα των τελευταίων ετών που επικαλούνται την επίλυση των προβλημάτων καταλήγουν φυσιολογικά να τα επιδεινώνουν φέρνοντας το σύστημα όλο και πιο κοντά στην κατάρρευση.»

Ιανουάριος 2016 – Πρόταση Κατρούγκαλου

ΑΜΕΣΗ εφαρμογή και όχι σταδιακή σε βάθος 35-40ετιας, του ν. 3863/10. Εισαγωγή και καθιέρωση βασικής – εθνικής σύνταξης. Επέκταση του νέου τρόπου υπολογισμού στις ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις και προσωπική διαφορά.

*Ενοποίηση – πολτοποίηση ΟΛΩΝ των ασφαλιστικών ταμείων κύριας ασφάλισης και εφάπαξ.

*Μειώσεις κύριων συντάξεων μεσοσταθμικά περίπου κατά 15% για όσους καταθέσουν αίτηση συνταξιοδότησης είτε από 01/01/2016 είτε μετά τη δημοσίευση του σχετικού νόμου (δεν έχει διευκρινιστεί).

*Μειώσεις εφάπαξ.

*Mειώσεις επικουρικών συντάξεων (συμπεριλαμβανομένων και των ήδη καταβαλλόμενων μετά τον Ιούλιο του 2018).

*Περιορισμός κατά 100000 των δικαιούχων του ΕΚΑΣ για το 2016 και οριστική κατάργηση από το 2019.

*Αύξηση εισφορών στην επικουρική ασφάλιση.

*Νέος τρόπος υπολογισμού και αύξηση των εισφορών για τους ασφαλισμένους  ΕΤΑΑ,  ΟΑΕΕ και  ΟΓΑ.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Σεπτέμβρης 2014 – «Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Κοινωνική Ασφάλιση»

«Οι παρεμβάσεις που έγιναν στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού αντιμετώπιζαν το ασφαλιστικό πρόβλημα κυρίως ως πρόβλημα παροχών. Έτσι, τα μέτρα που πάρθηκαν κατευθύνθηκαν κυρίως στη συμπίεση των παροχών και στη συρρίκνωση των δικαιωμάτων.»

«Η οικονομική διάσωση του θεσμού της ελληνικής κοινωνικής ασφάλισης οφείλει να μην αποτελεί αυτοσκοπό αλλά να βρίσκεται στην υπηρεσία του κοινωνικού ρόλου της, διαφορετικά η αναζήτηση μιας αποκλειστικά λογιστικής ισορροπίας εσόδων/παροχών θα έχει τα γνωστά αποτελέσματα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών: γενική ατροφία και απαξίωση του συστήματος.»

«Οι οικονομικές προβολές για κατάρρευση του συστήματος μέχρι το 2016 είναι ενδεικτικές του αδιεξόδου στο οποίο οδηγούν την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων οι διαδοχικοί σωτήρες, εξορθολογιστές και μεταρρυθμιστές.»