Φιλία....τι δύσκολο πράγμα...

Έχω να γράψω καιρό κ όσοι με γνωρίζουν ξέρουν τον τρόπο σκέψης μου άλλα και το πόσο μου αρέσει να αναλύω καταστάσεις Σήμερα αποφάσισα να ασχοληθώ με τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας αλλά και αυτούς που θα θέλαμε να είχαμε....
Τρεις κατηγορίες ανθρώπων υπάρχουν στην ζωή σου. Αυτούς που τους αποκαλείς δικούς σου,που δεν περνάει μέρα χωρίς να σε δουν η να σε πάρουν ένα τηλέφωνο. Αυτοί που τους αγαπάς κ σε αγαπάνε αλλά λόγω μεγάλης απόστασης δεν μπορείς να τους δεις. Και υπάρχει κ η κατηγορία των ανθρώπων που βρίσκονται τόσο κοντά σου... αυτοί που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε εγκάρδιους φίλους...άλλα...πολλές δουλειές,υποχρεώσεις,καθόλου ελεύθερος χρόνος...για σένα. Η αλήθεια είναι ότι όλοι τρέχουμε,όλοι έχουμε δουλειές...ωστόσο μπορούμε αν θέλουμε να αλλάξουμε λίγο το πρόγραμμα μας και να τα χωρέσουμε όλα. Είναι κ εκείνες οι δηλώσεις του τύπου" πνίγομαι"... Καταλαβαινεις ότι ο άλλος έχει σαφώς μια πιο βαριά καθημερινότητα κ εσύ θα πρέπει να " αγωνιστείς" για να κρατηθείς στην ζωή του. Μα τι χαζομάρες είναι αυτές;
Είναι δυνατόν να κρατήσεις έτσι μια ανθρώπινη σχέση; Δεν γίνονται αυτά με το ζόρι. Αν εσύ σταματήσεις να κυνηγάς μια συνάντηση λίγης ώρας ,ένα μήνυμα,ένα τηλεφώνημα τι θα γίνει; Απλά θα χαθείτε. Όλα τα προλαβαινουμε κ όλα τα μπορούμε αν πραγματικά θέλουμε να κρατήσουμε επαφές. Δεν έχει ασυλία ο άλλος ,επειδή η ζωή του είναι ένα χάος που δεν έχει μάθει να την διαχειρίζεται..Αυτός το επέλεξε και είναι στο χέρι του να το αλλάξει..
Όμως δεν το κάνει.
Εσύ δεν ανήκεις στο χάος του κι ούτε είσαι μέρος της ζωής του.
Αν πάψεις να επιμένεις, θα ξενερώσεις.
Έτσι κι αλλιώς, μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα ξενερώνουν, δεν το ξέρεις;
Θυμίζει λίγο τους παλιούς πολιτικούς το σενάριο που σε κάθε ομιλία τους μπορούσες άνετα να μετρήσεις σαράντα δύο «θα».
Έτσι κι εκείνοι οι άνθρωποι σου λένε, σου υπόσχονται κι αν τους βάλεις να ορκιστούν, θα το κάνουν, πως θα βρεθείτε, πως θα κανονίσετε, αλλά ποτέ δεν γίνετε...Πάντα κάτι συμβαίνει και αναβάλλεται....Και ξανά απο την αρχή, ξανά υποσχέσει...
Όταν, όμως, αρχίζεις να παίρνεις στροφές, απογοητεύεσαι.
Κουράζεσαι και το παρατάς το κυνηγητό.
Δεν σας το ‘χει γράψει η μοίρα να δεθείτε, αντίθετα σας έχει γράψει να είστε δύο απλοί γνωστοί.
Όσο, λοιπόν, εσύ ξενερώνεις αργά και σταθερά, ο άλλος δεν καταλαβαίνει τίποτα, δεν παίρνει χαμπάρι και ζει στον κόσμο του.
Νομίζει πως όλα είναι καλά μεταξύ σας, πως τίποτα δεν άλλαξε, τίποτα δεν έσπασε και τίποτα δε χάλασε.
Θα συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο να σε συναντάει τυχαία μία φορά το μήνα και θ’ αντιδρά λες και σε είδε χθες.
Δείξε του πως όταν η επαφή είναι εικονική κι όταν η επικοινωνία δεν είναι ουσιαστική, δεν υπάρχει κανένα είδος σύνδεσης μεταξύ σας. Στην τελική αξίζει να μπείς σε αυτήν διαδικασία;