«ΓΗΡΑΝΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ: ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

α προβλήματα απασχόλησης, η απαξίωση της εμπειρίας, η οικονομική και κοινωνική περιθωριοποίηση των ανέργων μεγαλύτερης ηλικίας βρέθηκαν στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης (Forum) που διοργάνωσε η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή της Ελλάδος (Ο.Κ.Ε.) με θέμα «Γήρανση του Πληθυσμού: Ένταξη στην Απασχόληση, Κοινωνική Ασφάλιση», στο πλαίσιο της Πράξης «Ανάπτυξη Εξειδικευμένων Καινοτόμων Πολιτικών και Πρακτικών Διοίκησης Επιχειρήσεων, Ενδυνάμωσης του Κοινωνικού Διαλόγου και Υποστήριξης των Κοινωνικών Εταίρων με στόχο τις Καινοτόμες Προτάσεις Πολιτικής για το Ζήτημα της Διαχείρισης της Ενεργού Γήρανσης στην Ελλάδα».

Κατά την εισαγωγική του ομιλία ο Πρόεδρος της Ο.Κ.Ε. κ. Χρήστος Πολυζωγόπουλος τόνισε ότι «χρειάζεται να υποστηρίξουμε τους εργαζόμενους και ανέργους μεγαλύτερης ηλικίας ώστε αυτή η γενιά να μείνει ενεργή». Μόνο έτσι, ανέφερε, «θα στηριχθεί και η επόμενη-νεώτερη γενιά αλλά και το ασφαλιστικό σύστημα».

Προέβλεψε δε ότι στο μέλλον οι συντάξεις «θα είναι και άλλο μειωμένες σε σχέση με το παρελθόν», ενώ για την παραοικονομία και την αδήλωτη εργασία, την κύρια πληγή του ασφαλιστικού, ο Πρόεδρος της Ο.Κ.Ε. σημείωσε ότι «είναι συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης για να υποστηρίξει, παροδικά, ορισμένες κατηγορίες ανέργων αλλά έτσι, τόνισε, πολλαπλασιάζονται τα προβλήματα».

Τέλος σημείωσε ότι τα προς διευθέτηση ζητήματα της χώρας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι μόνο δημοσιονομικά αλλά, πρωτίστως, κοινωνικά και παραγωγικά.

Ο Αντιπρόεδρος της Ο.Κ.Ε. κ. Νίκος Σκορίνης σημείωσε ότι τα προβλήματα της «ταχείας» γήρανσης ήταν τρόπος ζωής τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα, η «αναπροσαρμογή αυτού του μοντέλου είναι δύσκολη καθώς απαιτείται ο βίαιος αναπροσανατολισμός». Ανέφερε δε ότι στους 250.000 επαγγελματίες που τέθηκαν στο περιθώριο λόγω της κρίσης αναμένεται να προστεθούν άλλες 200.000, οι οποίοι θα βάλουν λουκέτο στις επιχειρήσεις τους το επόμενο διάστημα.

Εκ μέρους της ΓΣΕΒΕΕ ο κ. Δημήτριος Βαργιάμης τόνισε ότι η συζήτηση για την ενεργό γήρανση είναι όσο ποτέ επίκαιρη, καθώς με τις αλλαγές στο ασφαλιστικό και τα όρια ηλικίας είχαμε βίαιη επιμήκυνση της ενεργού ζωής αλλά τους ηλικιωμένους εργαζόμενους τους απορρίπτει η ίδια η αγορά εργασίας…». Ανέφερε επίσης ότι «ενεργός γήρανση δεν σημαίνει μόνο παράταση της εργασίας αλλά και κοινωνικές δραστηριότητες».

Ο κ. Ανέστης Στάθης από την ΓΣΕΕ τόνισε ότι «μαζί με την ωρίμανση του πληθυσμού ωριμάζει και η ωρολογιακή βόμβα του ασφαλιστικού». Ανέφερε μάλιστα ότι η «γήρανση του πληθυσμού είναι μία πτυχή, αλλά η ανεργία και η φτωχοποίηση είναι επίσης σημαντικά προβλήματα».

Παρουσιάζοντας τη σχετική μελέτη για την ανεργία σε συνδυασμό με τη γήρανση του πληθυσμού ο καθηγητής κ. Σάββας Ρομπόλης αποκάλυψε ότι σε «απόλυτα μεγέθη οι άνεργοι στις ηλικίες 45 έως 65 ετών είναι διπλάσιοι (359.000 άτομα) σε σχέση με τους νέους χωρίς εργασία (178.000 άτομα)». Μάλιστα, αυτοί οι άνεργοι στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι χαμηλών τυπικών προσόντων (όπως απόφοιτοι Λυκείου). Με βάση τα στοιχεία, προκειμένου η ανεργία να πέσει στα προ κρίσης επίπεδα (από το 28% στο 12%) απαιτείται να αυξηθεί το Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) κατά σχεδόν 48%! Επίσης, προέβλεψε ότι «μέχρι το 2020 ούτε στην Ελλάδα η ανεργία θα πέσει κάτω του 20%, ούτε στην Ευρώπη κάτω από τα 20.000.000 πολίτες».

Πρότεινε δε κοινή ευρωπαϊκή δράση κατά της ανεργίας στην Ευρώπη, αντικίνητρα στις απολύσεις των ανέργων μεγαλύτερης ηλικίας, κοινωνικό πλάνο στις επιχειρήσεις (προ των απολύσεων), αλλά και προώθηση της κοινωνικής οικονομίας και της «οικονομίας των γκριζομάλληδων», ώστε να απορροφηθούν οι άνεργοι αυτής της ηλικιακής κατηγορίας». Ο αναπληρωτής καθηγητής κ. Χρήστος Μπακαβός προέβλεψε ότι χωρίς τη μετανάστευση δεν πρόκειται να αυξηθεί ο πληθυσμός (αν και προέβλεψε ότι τα επόμενα χρόνια θα έχουμε αρνητικές ροές μετανάστευσης. Δηλαδή, φυγή γηγενών προς αναζήτηση εργασίας στην Ευρώπη, επάνοδο στις ιδιαίτερες πατρίδες των αλλοδαπών λόγω κρίσης στην Ελλάδα). «Μέχρι το 2049 οι 4 στους 10 πολίτες θα είναι άνω των 50 και μέχρι 64 ετών», είπε.

Ο αναλογιστής κ. Βασίλης Μπέτσης ανέφερε ότι κατά τα επόμενα χρόνια το ασφαλιστικό σύστημα θα απαιτεί σε ετήσια βάση επιπλέον των διατεθέντων, από 1 έως και 2, 65 δις ευρώ προκειμένου να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του και τα μισά εξ αυτών θα οφείλονται στην ανεργία.