15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ:ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Μπορεί σήμερα να είναι ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου και την θυμόμαστε όλοι, ωστόσο να μην ξεχνάμε ότι η αυριανή  μέρα ανήκει στα παιδιά που μάχονται σε κάποιο νοσοκομείο για τη ζωή τους.

 Με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Γονέων με Καρκινοπαθή Παιδιά (ICCCPO), γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Φεβρουαρίου, η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου, με στόχο την ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης για τις παιδικές νεοπλασίες (καρκίνους) και για την ευαισθητοποίηση του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος σχετικά με τις ανάγκες των παιδιών που νοσούν από καρκίνο σε όλο τον πλανήτη.

250.000 παιδιά σε όλο τον κόσμο πάσχουν από διάφορες μορφές καρκίνου, το 80% των οποίων στις χώρες μέσου και χαμηλού εισοδήματος. Στη χώρα μας, περίπου 300 παιδιά προσβάλλονται ετησίως από καρκίνο, κυρίως από λευχαιμία. Το 70% από αυτά θεραπεύεται, λόγω της επάρκειας φαρμάκων και καταρτισμένου επιστημονικού προσωπικού. Αντίθετα, στις χώρες του τρίτου κόσμου τα ποσοστά θνησιμότητας είναι πολύ υψηλά.

Ο καρκίνος στο παιδί δεν είναι κληρονομικός, δεν είναι μεταδοτικός. Δεν σημαίνει θάνατο. Είναι μια σοβαρή, απειλητική για τη ζωή του παιδιού, νόσος που χρειάζεται χρόνο και κατάλληλη, εξειδικευμένη θεραπεία, αναφέρει ο Σύλλογος Γονέων Παιδιών με Νεοπλασματικές Ασθένειες "Φλόγα", επισημαίνοντας παράλληλα ότι για τον παιδικό καρκίνο, δεν υπάρχει πρόληψη.

Υπάρχει όμως δράση… Υπάρχουν υγιείς άνθρωποι, Σύλλογοι Εθελοντών Αιμοδοτών, που προσφέρουν αίμα, αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα (μυελό των οστών, βλαστοκύτταρα).

Πρέπει να γνωρίζουμε πως τα παιδιά προσβάλλονται πολύ σπάνια από καρκίνο,  περίπου 100 φορές σπανιότερα από τους ενήλικες. Κάθε χρόνο νοσούν 14 σε κάθε 100.000 παιδιά από την γέννηση μέχρι την ηλικία των 15 χρόνων. Ωστόσο, ο καρκίνος είναι η συχνότερη αιτία θανάτου σε παιδιά μετά τον πρώτο χρόνο της ζωής αν εξαιρέσουμε τους θανάτους που οφείλονται σε ατυχήματα.

Οι μορφές καρκίνου από τις οποίες νοσούν τα παιδιά είναι οι λευχαιμίες, τα λεμφώματα και οι διάφορες μορφές όγκων που στην ογκολογία ονομάζονται συμπαγείς όγκοι.

Τα λόγια του 12χρονου Charlie Williams από την Βρετανία είναι χαρακτηριστικά:

«Νομίζετε ότι θα μπορούσατε να τα βγάλετε πέρα με όλη αυτή τη διαδικασία. Πως νομίζετε ότι θα σας άλλαζε σαν άνθρωπο; Όταν είσαι άρρωστος και ξέρεις ότι υπάρχει η πιθανότητα να χάσεις όσα έχεις, τότε τα εκτιμάς. Γνωρίζω από πρώτο χέρι τι περνούν οι γονείς όταν βλέπουν το παιδί τους να υποφέρει. Είμαι σίγουρος ότι όταν οι γιατροί διέγνωσαν όγκο στο κεφάλι, οι γονείς μου πίστευαν πως δεν θα τα κατάφερνα. Μπορείτε να φανταστείτε τους γονείς σας να ξέρουν ότι θα πεθάνετε;

Είμαι ένα κανονικό παιδί που είχε όμως ένα απαίσιο ταξίδι στην αρχή της παιδικής του ηλικίας. Αλλά έχω κερδίσει και κάτι από αυτό. Έχω γίνει πιο σοβαρός και σκεπτικός για τη ζωή. Ο καρκίνος με ανάγκασε να κάνω ένα βήμα πίσω και να κοιτάξω από το παράθυρο της ζωής τι βρίσκεται μπροστά μου».»