ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ «ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ»

«Ο ισχυρισμός της Κυβέρνησης ότι οι διαθεσιμότητες δεν οδηγούν σε απολύσεις είναι ψευδής».

Με την φράση αυτή ξεκίνησε χθες η συνέντευξη τύπου της ΑΔΕΔΥ, στην οποία αναφέρθηκε ότι η καταιγίδα των διαθεσιμοτήτων και των απολύσεων σε Δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τα νέα πρωτοφανή φορολογικά μέτρα που οδηγούν σε αρκετές περιπτώσεις στη δήμευση της κατοικίας, οι επερχόμενες νέες μειώσεις στις συντάξεις και εφάπαξ, αλλά και η ολοκληρωτική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, που σε αυτή τη φάση σηματοδοτείται με την κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας, επιτείνουν το κοινωνικό αδιέξοδο.

Σύμφωνα με την ομοσπονδία των δημοσίων υπαλλήλων:

*Η νέα δανειακή σύμβαση είναι σαφής και αποκαλυπτική των προθέσεων Κυβέρνησης και Τρόικας. Σε αυτήν αποτυπώνεται η δέσμευση για μείωση των απασχολούμενων στο Δημόσιο κατά 150.000 τουλάχιστον μέχρι το 2015, για διατήρηση της υφιστάμενης αναλογίας 1:5 ή ακόμα και του παγώματος των προσλήψεων, για απολύσεις συμβασιούχων και βίαιη μείωση 25.000 «υπεράριθμων» δημοσίων υπαλλήλων μέσα στο 2013, παράλληλα με το κλείσιμο, τη συγχώνευση ή τη συρρίκνωση Φορέων και Υπηρεσιών του Δημοσίου, την κατάργηση οργανικών θέσεων, κλάδων κ.λπ., μέσω της διαδικασίας αξιολόγησης και της δημιουργίας νέων οργανογραμμάτων. Η επικαιροποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων και συμφωνιών με την Τρόικα προβλέπουν 15.000 άμεσες απολύσεις (μέσα από καταργήσεις ΝΠΙΔ, πειθαρχικά κ.λπ.), εκ των οποίων 4.000 για το 2013, 11.000 για το 2014 και 25.000 διαθεσιμότητες υπαλλήλων μέχρι το τέλος του 2013, από τους οποίους οι περισσότεροι θα απολυθούν μετά από 8 μήνες.

•        Ο αρμόδιος Επίτροπος της Κομισιόν, Όλι Ρεν, δήλωσε ότι ισχύει η δέσμευση της κυβέρνησης στο Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής το Μάρτιο του 2012 για συρρίκνωση του Δημοσίου Τομέα κατά 150.000 άτομα έως το τέλος του 2015 και για θέση σε εργασιακή εφεδρεία 15.000  εργαζόμενων  έως το τέλος του 2012, ανάλογα με τους Φορείς ή τις μονάδες που καταργούνται ή συρρικνώνονται. Σε σχετική απάντησή του αναφέρεται σαφώς ότι αποχωρήσεις θα προκύψουν και από την αξιολόγηση δομών. Πιο συγκεκριμένα ο ίδιος αναφέρει ότι «… η Επιτροπή, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ έχουν εκφράσει την άποψη ότι η μείωση προσωπικού πρέπει να είναι στοχευμένη και όχι οριζόντια. Η μείωση αυτή θα βασίζεται στην τρέχουσα κατάρτιση των οργανογραμμάτων και θα διευκολυνθεί από την πρόσφατη νομοθεσία, η οποία επιτρέπει τις υποχρεωτικές απολύσεις».

•        Το ίδιο αποτυπώνεται και στο Μνημόνιο 3, το οποίο αναφέρει ότι «η Κυβέρνηση θα συνδυάσει την αξιολόγηση του θεσμικού περιβάλλοντος με την κινητικότητα, αποχωρήσεις, μείωση των προσωρινών συμβάσεων, πειθαρχικές διαδικασίες και υποχρεωτικές απολύσεις. Αυτό θα μπορέσει να βοηθήσει στη μείωση του εργατικού δυναμικού του Δημοσίου Τομέα κατά 150.000 έως το 2015, σχετικά με τα επίπεδα που επικρατούσαν κατά τα τέλη του 2010».

•        Με βάση τα παραπάνω καθίσταται σαφές ότι ο αριθμός των 150.000 υπαλλήλων που πρέπει να αποχωρήσουν μέχρι το τέλος του 2015 σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να καλυφθεί μόνο με τις συνταξιοδοτήσεις αυτών των ετών, ούτε συμπληρώνεται από τον αριθμό των 15.000 άμεσων απολύσεων, τις οποίες η Κυβέρνηση έχει βαφτίσει «υποχρεωτικές αποχωρήσεις» (για το 2013 και 2014). Συνεπώς είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι υπόλοιπες απολύσεις θα προέλθουν από τη δεξαμενή των διαθεσίμων υπαλλήλων.

•        Επιπροσθέτως, ο Νόμος για τις διαθεσιμότητες (Ν.4093/2012 – υποπαραγρ. Ζ2) προβλέπει ότι οι υπάλληλοι που τίθενται σε διαθεσιμότητα μπορεί κατά τη διάρκειά της να μετατάσσονται εκουσίως ή υποχρεωτικά, να τοποθετούνται σε άλλη Υπηρεσία ή Φορέα για την κάλυψη προσωρινών αναγκών ή να υπάγονται σε προγράμματα επανεκπαίδευσης. Όταν όμως οι περισσότερες κενές οργανικές θέσεις έχουν καταργηθεί με το Ν.4024/2011, όταν σε όλα τα Υπουργεία τα προωθούμενα οργανογράμματα προβλέπουν μείωση των δομών από 30% έως 60% – κατά συνέπεια μείωση και των οργανικών θέσεων – όταν σχεδιάζονται και υλοποιούνται συγχωνεύσεις και κλείσιμο σχολείων, νοσοκομείων, ΑΕΙ, εφοριών κλπ, είναι πρακτικά αδύνατο να απορροφηθεί η μεγάλη πλειοψηφία των υπαλλήλων που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα. Μόνο ένας μικρός αριθμός των -προς αναζήτηση θέσης εργασίας- υπαλλήλων θα μπορέσει να απορροφηθεί. Η συρρίκνωση, δε, της διάρκειας της διαθεσιμότητας από 1 έτος σε 8 μήνες συμπιέζει το παραπάνω ασφυκτικό πλαίσιο και συνηγορεί στην προαναφερθείσα εκτίμηση ότι το καθεστώς αυτό οδηγεί στην ουσία τους περισσότερους στην απόλυση.

•        Άλλωστε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» (3/8/2013) δηλώνει ότι από το 3,5% του συνολικού προσωπικού του Δημοσίου που θα τεθεί σε διαθεσιμότητα, το 2% θα απομακρυνθεί τελικά, δηλ. σχεδόν το 60% των 25.000 (15.000), που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα μέχρι το τέλος του 2013, θα απολυθεί σε 8 μήνες.

•        Το Μνημόνιο 3, μεταξύ άλλων, προβλέπει γι’ αυτό το θέμα τα εξής: «Η κυβέρνηση θα τοποθετήσει 25.000 κυβερνητικούς υπαλλήλους στο σχέδιο κινητικότητας το 2013, εκ των οποίων τους μισούς έως τα μέσα του 2013. Το κυβερνητικό σχέδιο κινητικότητας, με βάση το οποίο, το μετακινούμενο προσωπικό μπορεί να παραμείνει έως ένα χρόνο με μειωμένο μισθό (υποκαθιστώντας τις αποζημιώσεις απολύσεων), ενώ βρίσκεται στη διαδικασία αναζήτησης νέας εργασίας και επανεκπαίδευσης, θα βοηθήσει τν μετάβαση μεταξύ θέσεων εργασίας, προς τον ιδιωτικό τομέα εάν είναι αναγκαίο».

2.       Ο ισχυρισμός της Κυβέρνησης περί «αντικειμενικών» και «επιστημονικών» εκθέσεων αξιολόγησης και «σχεδίων στελέχωσης» είναι ψευδής!

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια αυθαίρετη, πρόχειρη και αντιεπιστημονική διαδικασία προώθησης των αξιολογήσεων όλων των οργανικών δομών του Δημοσίου και του προσωπικού, η οποία σε καμία περίπτωση δεν συνιστά διοικητική μεταρρύθμιση. Η επίκληση στην επιστημονική αρτιότητά της γίνεται μόνο για λόγους επικοινωνιακούς, προκειμένου να συσκοτιστούν οι απολύσεις και η προσπάθεια εκχώρησης ολόκληρων τομέων του Δημοσίου σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Πιο συγκεκριμένα:

•        Οι οδηγίες στις Επιτροπές Αξιολόγησης, που είχαν συσταθεί για κάθε Υπουργείο με απόφαση του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, αφορούσαν -σχεδόν αποκλειστικά- στη με κάθε τρόπο μείωση των δαπανών, στο δραστικό περιορισμό των δομών και του προσωπικού, ενώ απουσίαζαν η αναζήτηση ποιοτικών κριτηρίων και οποιαδήποτε συμμετοχική διαδικασία. Ουδέποτε υπήρξαν οι  προϋποθέσεις αντικειμενικότητας και επιστημονικής προσέγγισης των διαδικασιών αξιολόγησης.

•        Υπάρχει –από τότε έως σήμερα- πλήρης αδιαφάνεια γύρω από όλες τις διαδικασίες και την πορεία σύνταξης των Εκθέσεων των Επιτροπών Αξιολόγησης μέχρι τις τελικές εγκρίσεις, οι οποίες διατηρούνται ως επτασφράγιστα μυστικά. Οι αρχικές εκθέσεις θεωρούνται απλές εισηγήσεις προς το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, όπως και το ίδιο παραδέχεται και από εκεί και πέρα παρατηρούνται δαιδαλώδεις διαδρομές, με παρεμβάσεις και συνεχείς τροποποιήσεις (άγνωστο από ποιους και με ποια κριτήρια) μέχρι την τελική κατάληξη σε επίπεδο Κυβερνητικού Συμβουλίου Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Το ίδιο συμβαίνει και με τα σχέδια στελέχωσης των Υπουργείων (αριθμός, κλάδοι, ειδικότητες, κατανομή του προσωπικού στις Υπηρεσιακές Μονάδες κ.λπ).

•        Η περιβόητη «αναδιοργάνωση δομών», πέραν των άλλων, στήθηκε «ανάποδα». Πρώτα έγινε η συμφωνία με την Τρόικα για την κατακρεούργηση των δομών του Δημοσίου και τη δραστική συρρίκνωση του προσωπικού της και μετά πλασαρίστηκε το περιτύλιγμα της «αξιολόγησης».

3.       Ο ισχυρισμός της Κυβέρνησης ότι οι διαδικασίες αξιολόγησης και διαθεσιμοτήτων είναι αξιοκρατικές είναι ψευδής!

•        Η εξαγγελία για ισόποσες προσλήψεις, σε σχέση με τις απολύσεις, από τη μια πλευρά αποκαλύπτει τους μύθους περί «υπερτροφικού» Δημοσίου και συνιστά δημόσια παραδοχή των κρίσιμων λειτουργικών κενών που θα προκύψουν, από την άλλη όμως φανερώνει μικροκομματικές πελατειακές προθέσεις και μεθοδευμένη καλλιέργεια κλίματος ελπίδας, που στην πράξη για ελάχιστους ενδέχεται να πραγματοποιηθεί, μέσα σε ένα πλαίσιο μάλιστα ακραίου και επικίνδυνου κοινωνικού αυτοματισμού και εντός του Δημοσίου.

•        Η διαδικασία μοριοδότησης είναι προφανώς ψευδεπίγραφη, αφού η Κυβέρνηση έχει εκ των προτέρων προσδιορίσει τις κατηγορίες των προς διαθεσιμότητα υπαλλήλων με πολλές παρασκηνιακές μεθοδεύσεις και πρακτικές. Χαρακτηριστικό στοιχείο της λαϊκίστικης τακτικής της είναι η υπέρμετρη μοριοδότηση του τρόπου και χρόνου πρόσληψης, με επιχείρημα το βαθμό «αξιοκρατίας» εισόδου στο Δημόσιο. Εντέχνως, όμως και σκοπίμως, αποκρύπτουν τις πρακτικές που ακολούθησαν οι Κυβερνήσεις όλη την προηγούμενη περίοδο με τις φωτογραφικές προσλήψεις υπό την αιγίδα του ΑΣΕΠ και ταυτόχρονα καταπατούν τις θεσμοθετημένες διαδικασίες εναρμόνισης της ελληνικής νομοθεσίας με την κοινοτική και τη μετατροπή συμβάσεων (πολυετών) ορισμένου χρόνου σε αορίστου (Π.Δ.164).

4.       Ο ισχυρισμός ότι οι διαδικασίες διαθεσιμοτήτων θα τελειώσουν σύντομα είναι ψευδής!

Η προώθηση στο αμέσως προσεχές διάστημα των προεδρικών διαταγμάτων για τους οργανισμούς των Υπουργείων και των Φορέων του Δημοσίου, οι οποίοι θα περιλαμβάνουν δραστικά συρρικνωμένες δομές και ως εκ τούτου θα συνοδεύονται από μειώσεις οργανικών θέσεων, θα δημιουργήσουν νέους κύκλους διαθεσιμοτήτων, αφού «λογικά» θα «περισσεύουν» υπάλληλοι!

Ενδεικτικό είναι, άλλωστε, το γεγονός ότι στις υπουργικές αποφάσεις που αφορούν τη σύσταση των τριμελών ειδικών υπηρεσιακών συμβουλίων «για την αποτίμηση των προσόντων,  την κατάρτιση των βαθμολογικών πινάκων των προς διαθεσιμότητα υπαλλήλων και τη μετάταξη - μεταφορά τους προς άλλους Φορείς του Δημοσίου», προβλέπεται η 4ετής θητεία τους, με  δυνατότητα παράτασης για δύο επιπλέον έτη. Το γεγονός αυτό καταδεικνύει ότι οι διαδικασίες διαθεσιμότητας θα συνεχιστούν για πολύ καιρό ακόμα (αλλιώς τι νόημα έχει η 6ετής θητεία των ειδικών υπηρεσιακών συμβουλίων;).

5.       Ο ισχυρισμός της Κυβέρνησης ότι προωθεί ένα αξιοκρατικό πλαίσιο επιλογής προϊσταμένων είναι ψευδής!

Η κυβέρνηση προωθεί σχέδιο αλλαγής του θεσμικού πλαισίου επιλογής προϊσταμένων, με νομοσχέδιο που προβλέπεται να κατατεθεί σύντομα, αντικαθιστώντας αυτό που είχε ψηφιστεί το 2011 και προέβλεπε κρίσεις με σχετικά μετρήσιμα κριτήρια. Τα προβλεπόμενα από το νόμο Ραγκούση για γραπτές εξετάσεις μάλλον εγκαταλείπονται. Με αυτό τον τρόπο η Κυβέρνηση σχεδιάζει έφοδο στις θέσεις ευθύνης, προσπαθώντας να ελέγξει πλήρως τη διοικητική ιεραρχία και να επιβάλλει πλήρη συμμόρφωση προς τα μνημονιακά σχέδια στο χώρο του δημοσίου, συνεχίζοντας και διευρύνοντας τον άκρατο κομματισμό. Οι εξαγγελίες για επιλογή προϊσταμένων δήθεν με αξιοκρατικά και αντικειμενικά κριτήρια, αλλά στην ουσία με βάση τη συνέντευξη, είναι δίχως άλλο προκλητικές και αποκαλυπτικές του τρόπου με τον οποίο δομείται η περιβόητη «διοικητική μεταρρύθμιση». Νωπές εξάλλου είναι οι διαδικασίες «μοιράσματος», μεταξύ των εταίρων της τέως τρικομματικής κυβέρνησης, των θέσεων προϊσταμένων των Δ.Ο.Υ.

6.       Ο ισχυρισμός της Κυβέρνησης ότι προωθεί παρεμβάσεις που έχουν στόχο την αναβάθμιση της Δημόσιας Διοίκησης είναι ψευδής!

Συνιστά τουλάχιστον ουτοπία να αναμένει κανείς ότι θα βελτιωθεί η λειτουργία της Δημόσιας Διοικήσεως με την κατάργηση για παράδειγμα της μηχανογραφικής άδειας ή με τη μείωση των αναρρωτικών ή εκπαιδευτικών αδειών, όταν τα χρονίζοντα προβλήματα παραμένουν στο απυρόβλητο και σε κάθε περίπτωση σε αυτά έρχονται να προστεθούν οι αξιώσεις της Τρόικα για απολύσεις προσωπικού. Στην πραγματικότητα οι ρυθμίσεις των τελευταίων ετών που αφορούν την οργάνωση και λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης, στη συντριπτική τους πλειονότητα ήταν κυρίως τιμωρητικές και αποσπασματικές και δεν αποσκοπούσαν να γιατρέψουν κάποια από τα χρονίζοντα προβλήματα της Διοίκησης.