ΣΕ ΤΙ ΧΩΡΑ ΖΟΥΜΕ;

Κάποιες φορές αναρωτιέμαι αν η χώρα μου είναι η κατάλληλη για να μεγαλώσει το παιδί μου.

 Αν θα του δοθούν οι ευκαιρίες  για να χτίσει το μέλλον που θα ονειρευτεί.

Αν το κράτος θα του προσφέρει τις κατάλληλες υποδομές για να μπορέσει να ανταποκριθεί σε ότι του προκύψει…ΑΝ…ΑΝ…ΑΝ..!!!

Αν θα καταφέρει να βρει μια δουλειά , αν θα πληρώνεται, αν θα μπορέσει να ζήσει με αξιοπρέπεια την οικογένεια του.

Τι με έπιασε και τα γράφω όλα αυτά;

Απλούστατα, πιστεύω ότι τελικά δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχει δικαιοσύνη, δεν υπάρχει παιδεία, δεν υπάρχει δημόσια υγεία, ΔΕΝ…ΔΕΝ…ΔΕΝ…

Και τι γίνεται; ΤΙΠΟΤΑ.

ΓΙΑΤΙ;

Απλούστατα…ακόμη ασχολούμαστε με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.

ΕΛΕΟΣ!!!!

Μια ολόκληρη Κυβέρνηση προσπαθεί να βγάλει εκτός Κοινοβουλίου τα μέλη της Χ.Α και δεν μπορεί να θέσει εκτός όλους αυτούς που μας έκλεψαν, που μας υποσχέθηκαν ένα καλύτερο αύριο…

Όλους αυτούς που χρωστάνε στους εργαζόμενους χιλιάδες ευρώ, που τους επιτρέπουν να ανοίγουν το ένα μαγαζί μετά το άλλο ανενόχλητοι, που χρωστάνε και στην …ΜΙΧΑΛΟΥ ..

Όλους αυτούς που στο όνομα της κρίσης , έχουν στην δούλεψή τους εργαζόμενους με 300 ευρώ, χωρίς ασφάλιση.

Όλους αυτούς που κοροϊδεύουν τους πάντες γιατί είναι ΜΑΓΚΕΣ . Όλους αυτούς που χρωστάνε στα ασφαλιστικά ταμεία , στην εφορία…

Αναρωτιέμαι. Αν όλα αυτά συνέβαιναν στα παιδιά τους τι θα έκαναν; Αν κάποτε δούλευαν κάπου και ο εργοδότης σταματούσε να τους πληρώνει γιατί δεν είχε λεφτά – αλλά η ακίνητη περιουσία ..ακίνητη- τι θα έκαναν;